من کارمممم

میگن برای سال های گذشته سوگواری نکنین

با اینکه همیشه سعی کردم آدم فعالی باشم و از وقتم استفاده کنم؛ اما بازم حس می کنم دوران لیسانس می تونستم خیلی عملکرد بهتری داشته باشم.

گاهی حس می کنم دوران لیسانسم دوره ای بوده که 80 درصد زندگیم سوخت شده. به جز موارد استثنایی که اتفاقات خوبی محسوب می شدن، بقیه ش همه ش درجا زدن و ندانم کاری بوده.

خلاصه من الان اینجام

با همین سطح استعداد و هوش و توانایی.

شاید نشه استعداد رو زیاد کرد، اما خوشبختانه چیزی به اسم تلاش وجود داره که قابلیت ارتقا داره.

پس بیشتر تلاش می کنم.

+من کارم... بازو و نیرو دارم... هر چیزی رو می سازم... از تنبلی بیزارم... از تنبلی بیزارم

                         نوستالوژی کودکی!

کمپوت اناناس

مسخره و عجیبه اما چون هیچ کس هیج جا به ادم ثبت و سندی نمیده که اتفاقای مسخره و عجیب واسه ادم پیش نیاد؛ من هم درگیر همچین اتفاقی شدم.

به طرز حیرت انگیزی ازم شکایت شده و فان ماجرا اینجاست که قضیه اصلا به من مربوط نیست!!

الحمدالله که ۲۶ سالگی برام پر از عجایبه!

نمردیم و پامون به اینجاها هم باز شد.

کمپوت هم اناناس میخوام.

پاییز96

یه روز صبح از خواب پا میشی و میبینی همه چی تغییر کرده و تو به طرز غریبی، به طرز بی رحمانه ای، به طرز ترسناکی آرومی.

#ازعجایب26سالگی

دوباره؛ من

رفتم نوشته های پارسال این موقع رو خواندم. خیلی غمگین و نگران برای امور پایان نامه.

خب الان، من با یک جلد پایان نامه ی صحافی شده اینجا نشسته ام.

13 شهریور دفاع کردم و هفته ی پیش کارهای مربوط به فارغ التحصیلی را انجام دادم.

دنبال چالش جدید زندگی ام هستم و هنوز انتخابش نکرده ام...

گفتم نوشتن را باید دوباره شروع کنم.

نوشتن چیزی است که من را از خیلی چیزها نجات می دهد؛ هرچند اگر دیگر کسی اینجا را نخواند.