با خودم تکرار میکنم هیچکس مسئول تصمیمات من تو زندگیم نیست. شاید باید تو همون شهر کوچیک خوش و اب و هوا بی پول و فقیر میموندم؛ اما تو این هوای -۲۴ درجه یخ نمیزدم و هر روز بیشتر از دیروز افسرده نمیشدم؟ نمی دونم…کاشکی یکی بود بهم میگفت. بدعنق تر و غمگین تر از همیشه ام.
هر روز به نبودن فکر میکنم.
یاسر
سلام. یک دوستی داشتیم که قبل از انقلاب شرایط زندگی خوبی داشت. برای تحصیل رفت آلمان و ماندگار شد. اوضاع زندگی آنجا هم خوب بود. چند سال قبل برگشته بود. ازش پرسیدم اونجا راضی نبودید؟ گفت چرا اتفاقا، زندگی خوبی داشتم و بچه هام هم همه اونجان اما، آب غذبت همیشه سنگینه و هیچ جا وطن نمیشه. من خیلی امیدوارم با پشتکاری که دارید مراحل پیشرفت را به نحو احسن طی کنید و یک روزی برگردید و به شادی و خوشبختی در کنار عزیزانتان زندگی کنید.
فکر میکنم بدون تجربه راهی برای فهمیدن جواب نداریم