شناختن نقطه ضعف ها بیشترین کمک رو می کنه که آدم برطرف شون کنه.
یه ست اسپیکینگ داده بودم برای تصحیح.
هرچند که خیلی پیشرفت کردم(به طور منسجم از اردیبهشت دارم براش تمرین میکنم)؛ اما بازم نمره م اونقدری که می خواست نشد.
البته آزمون آزمایشی ندادم، فقط برای یک مصحح یه ست فرستادم که نظرش در مورد صحبت کردنم یه نمره ی متوسط بود(25 از 30).
خب راستش ته دلم ناراحتم. چون اگه نمره ی بالاتری میگرفتم، میتونستم با خیال راحت تر برای بقیه ی اسکیلا تمرین کنم. اما الان باید برنامه بریزم رو همین و تمرکز بیشتری کنم.
پست قبل هم از همین نشات می گرفت. چون من تو کل مدت تمرینم با خودم فکر میکردم که خب حتی اگه 25 بشم خیلی عالیه. الان هم 25 شدم و میبینم که واقعا جای پیشرفت داره! شاید اگه تو مدت تمرینم به فکر مثلا نمره ی بالاتری بودم، نتیجه م الان بیشتر میشد.
حالا انتظار کمم از کجا نشات میگیره؟ چون بقیه ی کسایی که امتحان دادن نمره ی 25 تو این بخش رو خدا میدونن. نقطه ی امید می دونن. خوشبختی میدونن!
فکر میکنم اصلا نباید به اهداف دیگران نگاه کرد. دلیلی نداره چون بقیه نتونستن یا نخواستن منم نتونم!
پس از فردا با لب و لوچه ی آویزوون چیکار می کنیم؟ من دوباره هی اسپیک ریکورد می کنم، شما هم برام کف بزنین :)))
ببخشید که موضوع پستم تکراریه!
خیلی دوست دارم مثل قبل ها از چیزای متفاوت بنویسم. اما از کسی که کلا تو خونه ست چه انتظاری دارین؟
+دیروز صبح اول لباس خانمانه پوشیدم و رفتم نونوایی. بعد برگشتم و لباس عوض کردم و رفتم دوچرخه سواری. هر چند خیلی خوب بود، اما بعدش خب عرق کردم و خسته شدم و ...
واسه همین امروز دیگه فقط تو خونه زیر کولر دویدم :)) و 90 کالری سوزوندم.
+چقدر منتظر روزایی ام که غروبا برم دوچرخه سواری، از بشقابام عکس بگیرم و پست های رژیمی بذارم، دوباره از همه چیز هی عکس بگیرم، هی فیلم ببینم و کتاب بخونم.
چیزی نمونده آیدا خانم. تا آذر چیزی نمونده، طاقت بیار رفیق!
+راستی ببینین کی پروفایلشو آپدیت کرده :)))
کلیک
