به نظرم کاربری دفتر خاطرات با وبلاگ یکی نیست، دفتر خاطرات را می‌نویسی برای خودت و گاه برای اینکه هرگز مجددا خونده نشه ولی وبلاگ را با توجه به اینکه قراره دیگران بخونن و نظر بدن می‌نویسی

در کل میشه اینجوری گفت دفتر خاطرات را برای خودت مینویسی اما وبلاگ را نمی تونه کاملا برای خودت بنویسی، بنابراین دفتر خاطرات بهتره 

آخی الهیییی دست خطشووو :)) چقدر زاویه دار و تیز می‌نوشتیم، البته همینجوری یادمون میدادن :/

منم از این دفتر خاطره ها دارم با کلی برچسب و زمبل زیمبو :)) و جالبه که تقریبا اکثرش در مورد مدرسه و خانم معلم و دوست و کنار دستی و ایناست... 

اخی یادش بخیر ..من از بچگی خاطرات را می نوشتم ولی نگه شون نداشتم ...

به نظرم اینجا نوشتن حرف زدن به مخاطب تا حدودی حس ادم تخلیه می کنه و خیلی وقت ها ارامش بخش است ...

کلا داشتن وبلاگ یکی از تجربه هایی است که من واقعا دوستش داشتم 

پ ن یه وقت هایی منم می ترسم از اینکه دیگه هیچ وقت از ته دل خوشحال نشم و نخندم ...

ولی من معتقدم بازم نوشتن با قلم یه چیز دیگست.گرچه خطرش بالاست که یه آشنا پیداش کنه و بخونه. :))

هعی یادش به خیر! یه جورایی از بچگی با هم بزرگ شدیم کف بلاگفا و بیان :)) مرسی بابت سالها همراهی و رفاقتت :)

من که خب میدونی، وبلاگ بیشتر جایی برای طبع آزمایی و اظهار نظر بوده برام. و بابتش یه کم ناراحتم که چرا سالهای جوونیمو بهتر ثبت نکردم اینجا.

دفتر خاطرات؟ یدونه 17 سالگی داشتم فقط. الانم نمیدونم کجاست و رازامو کیا خوندن :))

دفتررخاطرات قفل دار ها رو بگو...اند کلاس بودن😁

به نظر من نباید فرقی بین دفتر خاطرات و وبلاگ داشته باشه .

چرا باید تو وبلاگ انگیزه بدیم ؟ چون وبلاگ مثل دفتر خاطراته همیشه حالت خوب نیست ..یه روز ناراحتی یه روز خوشحالی ...بالاخره زندگی روتین یه ادمه

نمیدونم شاید ترس از قضاوت باشه که باعث بشه تو وبلاگ راحت نباشیم ...شاید فامیل ها و دوست ها و اشناها فرق داشته باشن ادم دوست نداره خیلی از مسایل زندگی ما رو بدونن ..مثل نوشتن تو اینستا خیلی فرق داره ...ولی وبلاگ فقط یه سری افراد غریبه میخوننن افرادی که شاید فرسنگ ها با ما فاصله داشته باشند و هیچ وقت هم شاید تا اخر عمر اونا رو نبینیم پس فرقی نمیکنه اگه قضاوتمون کنن ..

مثلا من میخوام تو وبلاگم درباره تنبلی بنویسم اینکه ادم تنبلی هستم و برنامه های که دارم  ...اصلا نباید مهم باشه شاید این سانسور برداشته شه وبلاگ مثل دفترخاطرات باشه :)

منم هنوز میخونم مطالبت رو دوست جان ولی یادم نمیاد از کی :D

آلاااله چرا فکر میکردم اینجا دیگه نمینویسی یهو یاد اینجا افتادم و گفتم بیام ببینم دیدم مطالبت به روزه😉از این به بعد بیشتر میام

💗با تشکر سمیرا دوسته دست باندپیچی شده ات😁💗

من به شخصه خیلی خوشحالم بابت این اتفاق و این دوستی نه ساله 

درسته ک شاید اکثر اوقات کامنت گذارم اما شده که بارها پست های شما  و خوندم انرژی گرفتم 

واقعا از این نوع نگاهت ب زندگی و اینکه میبینم ب عنوان یک خانم اینقدر دغدغه زندگی و آینده تو داری و برای هر روزش برنامه ریزی کردی به شدت لذت میبرم 

چیزی که به یقین مطمئن هستم اینکه شما دست از نوشتن نمیکشی و به شخصه ترجیح میدم ک آنلاین بنویسی تا بتونم بخونم 

برای من شما فارغ از این فضا یک دوست واقعی هستی 

از نظر من شما یک دختر خانم موفق و رو به پیشرفت هستی 

و من مسلما سعی میکنم بهتون روحیه بدم