درود بر آخرین خسته شونده
اصل قضیه اینه که اگه نتونم برای امتحان ماه اینده م حداقل نمره رو بگیرم، تمام تلاش های این مدتم پوچ میشه.
خستگی چند ماه گذشته + نگرفتن اون نمره ی رویایی توی تافل که براش زحمت کشیده بودم + اعصاب خوردی های این چند روز گذشته؛ باعث شده بیش از پیش سست و کرخت بشم.
در نتیجه اینکه تا لنگ ظهر میخوابم و موقع درس خوندن هم حواسم پرته.
خواهرم امشب بهم گفت همیشه فرق و تو و بقیه آدما در این بوده که دیرتر خسته میشی؛ اینو یادت نره.
فکر کردن به این جمله شاید باعث بشه کمی خودمو جمع و جور کنم.
+ حس می کنم وبلاگ دیگه مکان امنی برام نیست برای همه ی حرفام. چون به احتمال ۹۰ درصد دست فامیل و اشنا هم هست؛ هر چند که توی سکوت باشن. بهرحال فک کنم همه بدونن aidainmoon من هستم و با یه سرچ کوچیک هم راحت میشه به اینجا رسید. منم که نمیتونم از وبلاگ چندین ساله م دست بکشم؛ در نتیجه مطالب خیلی خصوصی تر میرن تو پست های رمز دار و عمومی تر ها ازاد میمونن.
اگه خودتو جمع و جوررنکنف یه + به +های بالا اضافه میشه. که البته ایشالا نمیشه:)