دوری
تو این دو سال و خورده ای که اینجام، مامان سه یا چهار بار رفته اتاق عمل به عناوین مختلف. چیزی که وقتی من ایران بودم اصلا اتفاق نمی افتاد.
دیروز مجدد عمل شد و با اینکه عملش عمل باز نبود، کلی اذیت شده و درد کشیده...
خداروشکر خواهرم هست ازش مراقبت کنه. اما مامان مدام دلتنگی منو میکنه و الان که کمی حالش بهتره و بهش زنگ زدم میگه میدونی پرستارم اسمش آیداست...
غروب اول رفتم داروخونه گفتم دکترم یه هفته ست دارومو فرستاده چرا تکست نمیدین بیام دارو رو پیک آپ کنم؟ گفت عه آماده ست و اینا. دوباره شماره تو وارد کن تکست بیاد...
بعد شیر خریدم و جعفری و گشنیز و چندتا موز (که میدونم میمونه و میگنده).
از موقعی که خونه رسیدم تا وقت شام عکس های مامانم و کلا ایران اومدنمو نگاه کردم و چند فصل گریه کردم.
شام سوپ و سالاد و حمص خوردم که همه ش به نظرم بدمزه بود اما من چاقم و نباید غذای چرب و کربوهیدراتی بخورم.
بعد دوباره اسلایدها رو چک نهایی کردم و به استادم اطلاع دادم (واقعا کی این قضیه تموم میشه؟).
بعد رفتم حموم تا حداقل یک غمگین خوشبو باشم تا یک غمگین چرکول.
نزدیکای ۱۲ شب بخاطر اینکه سرگرم شم و فکر و خیال نکنم رفتم چند تا کتلت درست کردم برای فردا ناهارم ببرم دانشگاه. سبزی ها رو هم شستم.
ساعت یک شبه. بخوابم صبح دوباره قبل ۹ باید دانشگاه باشم...
انشاالله مامان عزیز و قشنگت هر چه زودتر حالش بهتر بشه و خدا بهش سلامتی و دلِ خوش بده.
امیدوارم حال خودت هم خوب باشه آیدای عزیزم.بوس بهت.مراقب خودت باش.